Ιερά Μονή Εισοδίων Παναγιας Πευκοβουνογιατρισσης Κερατέα Αττικής
Μαριαμ Ηγουμενη τησ Ιερασ μονης παναγιασ πευκοβουνογιατρισσησ (1892-1954)
Συνιδρύτρια και κτήτωρ μετά του Άρχιεπισκόπου και Άγιου Πατρός Ματθαίου, της Ιεράς Μονής, πρώτη ηγουμένη αυτής και άμεσος βοηθός του ως άνω αγίου Ιεράρχου είς το υπεράνθρωπον έργον την ανοικοδομήσεως και διοργανώσεως αυτής εν καιρώ διωγμών.
Τό έτος 1950, μετά τήν κοίμησιν του Άρχιεπισκόπου Ματθαίου, κατασυκοφαντηθείσα και διαπομπευθείσα, εφυλακίσθη είς τάς φυλακάς Αβέρωφ << όνειδιδμοίς και θλίψεσι θεατριζομένη >> κατά τό λόγιον τού απ. Παύλου (Ρωμ. 5 : 3).
Τούτο έχαροποίησε αύτην διότι εισηκούσθη η δέησις της, καθότι εζήτει επιμόνως είς τασ προσευχάς της τον εμπαιγμόν καί τήν συκοφαντίαν, ως πρόξενα πνευματικής τελειώσεως και σωτηρίας της,κατά τον μακαρισμόν του Κυρίου. << Μακάριοι εστέ οταν μισήσωσιν υμάς οί άνθρωποι και όταν αγορίσωσιν υμάς και ονειδίσωσιν και εκβάλωσι το ονόμα υμών ως πονηρον ένεκα του θιού του ανθρώπου >> (Λουκ. 6 :33).
Υπελθούσα πολλάς βασάνους και δοκιμασίας, εκοιμήθη μαρτυρικώς είς την φυλακήν το έτος 1954 (62 ετών), καταλείψασα βαρύ πένθος εις τας πολυπληθείς μοναχάς της, γενομένη είς αυτάς υπόδειγμα αρετής και τελειότητος και διδάσκουσα διαχρονικώς του Ευαγγελιστού το << διά πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν είς την βασιλείαν τών ουρανών >> (Πράξ 14 : 22).
Ή δυσγήμησις και συκοφαντία τού προσώπου της συνεχίζεται μέχρι σήμερον << Πυρ ήλθον βαλείν επι τής γής και τι θέλω εί ήδη ανήφθη >> (Λουκ. 12 : 49).
Ηγουμένη Μαριάμ
Αρχιεπισκοπος Αθηνων και Πασης Ελλαδοσ Ματθαιοσ 1861-1950
Ματθαίος Καρπαδάκης, αγιορείτης ασκητής και επιφανής διακριτικός Πνευματικός των Ιερών Μονων του Αγ. Όρους επί 30 έτη (1893-1923), γνωστός είς τήν πνευματικήν του κληρονομίαν ώς << ό άγιος Πατέρας >> Κτήτωρ και ιδρυτής της γυναικείας Ιεράς Μονής Εισοδίων Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης είς Κερατέαν Αττικης και την ανδρώας Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρως εις Κουβαράν Αττικής. Πρώτος Αριχεπίσοπος Αθηνών και πάσης Έλλαδος, μετά την ημερολογιακήν οικουμενιστικήν καινοτομίαν, η οποία εξέσπασεν είς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν το έτος 1924.
Ο συγκρατήσας την Ορθόδοξον ομολογίαν της Πίστεως εντός των ορίων της Εκκλησίας τών αγίων και θεοφόρων Πατέρων και μεταδώσαν την Αποστολικην διαδοχήν ακραιφνή κατά τάς Επισκοπικάς χειροτονίας του 1948.
Ήρχισεν οικοδομών την Ιεραν Μονήν Εισοδίων Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης το έτος 1927 έν μέσω δυσχερεστατων περιστάσεων, την οποιάν, δια της αρετής, ασκησεωε και διδαχής του κατέστησε μελισσώνα ασκητριών και την ανέδεικεν προπύργιον και προμαχώνα της καθ'όλου Ορθοδοξιας.
Διωχθείς υπό της Ιεραρχίας της καινοτόμου κρατούσης Εκκλησίας, συκοφαντηθείς και υπο τινων του τέκνω και υπερμέτρων αγωνισθείς, εκοιμηθη εν έτει 1950 καταλείψας περί τας 300 μοναχάς ενασκουμένας είς την Ιεραν Μονήν του.
Σημείον αγιότητος αυτού υπήρξεν η θαυμαστή μυροβλυσία της ιεράς σορού του καθώς και άλλα θαύματα τελούμενα ταις πρεσβείαις αυτού εις τους εν πιστεί αυτόν επικαλουμένους.
Αρχιεπίσκος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ματθαίος
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πασής Ελλάδος Ανδρέας (1951-2005)
Ό Άρχιεπίσκοπος Ανδρέας, γνήσιος υποτακτικός του Άγιου Πατρός Ματθαίου, έχειροτονήθη ύπ' αυτού Έπισκοπος Πατρών κατά τό ετός 1948 Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ανεδείχθη το ετός 1972. Θεωρείται ό πιστός συνεχιστής και άμεσος διάδοχος τής πνευματικής κληρονομίας του Αρχιεπισκόπου Ματθαίου ο οποίος θεία προοράσει και ιδία επιθυμία του παρέδωσεν την ποιμαντορικήν του ράβδον και τον ώρισεν συνεχιστήν και διάδοχον του Ομολογιακού - Πνευματικού του έργου εις τας Ιεράς του Μονα΄ς και μέσω αυτων εις τον Ιερόν Αγώνα τηε Εκκλησίας.
Κατα τους διωγμούς του έτους 1950 εντολή της ιεραρχίας τής καινοτόμου κρατούσης Εκκλησίας εφυλακίσθη και αυτός είς τάς φυλακάς Χατζηκώστα. Έκει υπέμεινε πολλάς δοκιμασίας και βασάνους (έμπαιγμους, δαρμούς, αποσχημαρισμούς κ.α΄.)
Αυθεντικός εκπρόσωπος και συνεχιστής της ασκητικλης - νηπτικής παραδόσεως του γνησίου μοναχισμού Κτίτωρ τού Καθολικού Ναού, Εισοδίων της Θεοτόκου, της μαρτυρικής ιεράς Μονής καθώς και άλλων Ναων και ευαγεστάτων οικοδομών του Ιερού Αγώνος της Εκκλησίας.
Κατα το έτος 1995, συκοφαντηθείς και διωχθείς υπό τινων πνευματικών του τέκων. Κληρικών, μοναχών και μοναζουσών, εμποδίζετο να εισέλθη είς τήν Ιεράν Μονήν της Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης, της οποίας υπήρξε ιδριτής και Κτήτωρ. Είς τοιαύτην αποστέρησιν και εσωτερικόν διωγμόν ευρισκόμενος, δεν εδέχθη να αντισταθή, υπομείνας με τελείαν υπομονήν και μακροθυμίαν τους πειρασμούς και τάς δοκιμασίας διά τήν Ορθόδοξον πίστιν και Όμολογίαν, έχων ως σύνθημα το του Άποστόλου <<ου μόνον δέ αλλά και καυχόμεθα έν ταίς θλίψεσιν>> (Ρωμ. 5 : 3). Εκοιμήθη το έτος 2005.
Αρχιεπίσκοπος Αθήνων και πάσης Ελλάδος Ανδρέας